Google

20 Μαΐου 2006

Το άγνωστο και οι θρησκείες

Είναι αλήθεια ότι δε γνωρίζουμε καμία θρησκεία και κανένα Θεό που να μην τον δημιούργησαν οι άνθρωποι,ενώ αντίθετα δε γνωρίζουμε ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα για τον ισχυρισμό των θεοκρατών,ότι τον άνθρωπο τον δημιούργησε τάχα ο Θεός.
Αν μπορούσαμε να θεοποιήσουμε το άγνωστο και να σεβόμαστε την έννοια της λέξης,θα προσεγγίζαμε κατά πολύ την πραγματικότητα.Η αλαζονέια,όμως,της κάθε θρησκείας κι ο υπέρμετρος ζήλος κάθε επιτήδειου έκαναν τον άνθρωπο να παρέμβει όχι στην κατασκευή του κόσμου και αυτού του ιδίου,αλλά και στη κατασκευή του ίδιου του "Θεού".Κατόρθωσε αυτό το ασύλληπτο και το απέραντο να το συλλάβει,να το περιγράψει κι επί πλέον να το ξεφουρνίσει ως αυτόπτης μάρτυρας του γεγονότος της δημιουργίας.Η επέμβαση αυτή του ανθρώπου είναι δεδομένη και δε χωρεί αμφισβήτηση.Αλλά και η αγιοποίηση των αγίων δεν είναι παρά απόφαση του ανθρώπου.Πουθενά δεν είναι θεϊκή.Ακόμη κι η θέση που κατέχει ο χριστός σήμερα αποφασίστηκε από την Α'Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια με πρωταγωνιστή το Μεγάλο Κωνσταντίνο.Ο Άρειος και μερικοί άλλοι καθαιρέθηκαν κι εξορίστηκαν,διότι απλώς είχαν διαφορετική γνώμη.Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι πριν αρχίσει η σύνοδος από συζητήσεις προέκυπτε ότι ο Κωνσταντίνος, που είχε συντριπτική μεοψηφία,κατόρθωσε με απειλές,διωγμούς,εξορίες και καθαιρέσεις να ανατρέψει τη μειψηφία σε πλειοψηφία. Η επέμβαση λοιπόν του ανθρώπου σε κάθε θρησκεία είναι καθοριστική.

Η επέμβαση και οι εξηγήσεις που δίνει η επιστήμη στη δημιουργία του σύμπαντος δε βασίζονται σε αμφίβολες εικασίες,αλλά σε πραγματικά και αποδεδειγμένα γεγονότα.Το έτσι είναι,έτσι θέλω,έτσι πιστεύω,έτσι μου αρέσει,έτσι με συμφέρει,έτσι μου το είπαν οι γονείς μου,οι παππούδες μου,η εκκλησία,έτσι μου έκαναν πλύση εγκεφάλου τόσα χρόνια στα σχολεία και τα κατηχητικά δεν έχουν καμία θέση στην επιστήμη.
Είναι αλήθεια ότι το ηλεκτρόνιο είναι κοινός παράγων τόσο στη φύση μάς,όσο και στο σύμπαν.Είναι αλήθεια ότι έχει μάζα που είναι αρνητικά φορτισμένη.Είναι αλήθεια ότι είναι πανταχού παρόν και τα πάντα πληρούν.Όταν το ηλεκτρόνιο αυτό εξαφανιστεί ή πάψει να υπάρχει στη μάζα κάποιου χημικού στοιχείου,τότε μετατρέπεται σε πολύ μεγάλη ενέργεια,όπως αυτή του Ηλίου ή την ατομική.
Αυτά τυχαίνει να είναι σε μένα πιο κατανοητά από τη δημιουργία της Εύας από το πλευρό του Αδάμ ή το "Μη φοβού ,Μαριάμ,ο κύριος μετά σου". Ένα πράγμα,όμως,είναι γεγονός αναμφισβήτητο και το ξέρετε όλοι σας: Υπάρχετε,γιατί ο πατέρας σας έκανε έρωτα με τη μητέρα σας κι εσείς είστε εκείνος που έφτασε πρώτος και γονιμοποίησε το ωάριο...

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με την τελευταία σου φράση είναι σαν να δέχεσαι αυτό που πίστευαν και διέδιδαν οι "Πατέρες" της εκκλησίας: ότι το ανδρικό υγρό περιέχει έτοιμο τον άνθρωπο σε μικροσκποικό μέγεθος που απλά "τοποθετείται" στο γυναικείο σώμα και μεγαλώνει σταδιακά μέχρι να γεννηθεί. Έτσι βγήκε και η λέξη "σπέρμα" , που υπονοεί ότι ,όπως υποστηρίζει και η εκκλησία, ο άνδρας είναι αυτός που γεννά, ο γεννήτωρ, αυτός που "σπέρνει" τον σπόρο με το (πλήρες)γεννετικό υλικό. Η γυναίκα απλά τίκτει...Είναι μια κλωσσομηχανή. Κι ας γίνονται ΟΛΑ μέσα στο και από το γυναικείο σώμα,το οποίο δραστηριοποιείται προς αυτή την κατεύθυνση από μικρή ηλικία (12 χρονών έχουν συνήθως οι γυναίκες την πρώτη τους περίοδο), κι ας περιορίζεται η συμμετοχή του αρσενικού σε ένα τόσο δα μικρομόριο ύπαρξης που όλη η αξία και αιτία της ύπαρξής του είναι το ένα δευτερόλεπτο στο οποίο το καταπίνει το ωάριο...(βέβαια έχει επικρατήσει η άποψη ότι "εισβάλει" στο ωάριο). Η ζωή προϋπάρχει και δημιουργείται μέσα στο γυναικείο σώμα. Ο άνδρας παρέχει τον καταλύτη. Ας μην ξεχνιόμαστε...Να ανακαλέσεις λοιπόν, γιατί είμαι σίγουρη ότι δεν το εννοούσες έτσι:)

Λιπαρδόνιος είπε...

Δεν έχεις άδικο στα όσα λες.Ωστόσο,η διαφορά είναι ότι όλες οι Επιστήμες τον καιρό που έδρασαν οι περίφημοι "Πατέρες" περιορίζονταν αποκλειστικά στα λόγια αυτών.ΚΑΘΕ είδους επιστήμη!Υπήρχε το αλάθητο.
Σήμερα,όμως,που ευτυχώς ο θεοκρατικός μεσαίωνας (μέχρι ενός σημείου-όχι απόλυτα)αποτελεί παρελθόν,θα ήταν ανόητο στον καθένα να προσπαθεί να κάνει μαθήματα βιολογίας,ανατρέποντας τις δεδομένες και αναμφισβήτητες γνώσεις.Και θα ήταν αστείο να υποστηρίξω ότι ο άνδρας είναι αυτός που "κάνει όλη τη δουλειά" κι η γυναίκα απλώς...τίκτει όπως είπες κι εσύ.
Πράγματι,δεν το εννοούσα έτσι,δεν είχα πρόθεση να διδάξω ωσάν ΝΕΟΣ ΠΑΤΗΡ.Και πράγματι αυτό που διαβάζει ο άλλος αυτή την εντύπωση δίνει.
Τη φράση,όμως,αυτή την προσέθεσα απλώς σαν...σχήμα εντυπωσιασμού στην αμέσως προηγούμενη φράση.Την ανακαλώ,λοιπόν,αν χτυπάει άσχημα. :)

Ανώνυμος είπε...

Η θρησκείες αποτελούν, αναμφισβήτητα, το αντίπαλον δέος, όχι μόνο της επιστήμης ειδικά αλλά της τεκμηριωμένης ανθρώπινης γνωσης γενκότερα.
Από τη μία, η θρησκεία, ως ψυχολογική τάση (έμφυτη κατά πολλούς) επινοήθηκε, ακριβώς, λόγω της πρεμούρας του αρχαίου ανθρώπου να καλύψει "εδώ και τώρα" το απέραντο πεδίο άγνοιάς του. Ίσως έτσ αισθάνθηκε ασφαλέστερος απέναντι στα όσα ανεξήγητα τον περιέβαλαν. Μέσω της θρησκείας τα κατέστησε κτήματά του, ως ενέργειες του "θεού του". Σήμερα, παρά την επιστημονική πρόοδο, ο άνθρωπος διαπιστώνει ότι η γνώση, τελικά, είναι άπειρη και το πεδίο άγνοιας παραμένει απέραντο (άρα και ο άνθρωπος παραμένει το ίδιο "αρχαίος") όσο και αν καλύπτεται από την επιστημονική γνώση. Η επιστήμη δεν υπόσχεται αυόματη και "μαγική κάλυψη" της ανθρώπινης άγνοιας και, συνεπώς, ανασφάλειας. Δεν βαυκαλίζεται ότι δύναται να κάνει τον άθρωπο ευτυχισμένο ως πανάκεια, αλλά απλώς του δίνει καθημερινά λύσης για τη ζωή του μέσα από έναν συνεχή αγώνα ερευνών, τεκμηρίωσης και, εν τέλει, προόδου. Τίποτα για την επιστήμη δεν είναι αυτονότο, εύκολο και πάντοτε παρήγορο. Τίποτα δεν γίνεται εύκολα και αβασάνιστα, ούτε τα πορίσματά της είναι συνήθως παρήγορα και καθυσηχαστικά.
Εδώ ακριβώς βρίσκει έδαφος η θρησκεία η οποία ακολουθεί μία πιο "λαϊκίστική" πολιτική.Υπόσχεται εύκολα και αβασάνιστα γιατί δεν της κοστίζει τίποτα. Εκέι που μία επιστημονική έρευνα μπορεί να διρκέσει άπό χρόνια έως και αιώνες για να δώσει απάντηση σε ένα μεγάλο ερώτημα του ανθρώπου (π.χ. πως δημιουργήθηκε το σύμπαν, πως θεραπέυεται μία ασθένεια) η θρησκεία δίνει εδώ και τώρα μία ετσιθελική, αυθαίρετη, αλλά πάντοτε άμεση απάντηση ,με στοιχεία εντυπωσιασμού και ελπίδας (π.χ. τον κόσμο τον δημιούργησε ο θεός, τις ασθένειες τις θεραπεύει ο θεός σε όποιους τον πιστέυουν). Συνεπώς, ο μέσος άνθρωπος που αναζητάει την εύκολη λύση, αρέσκεται στις εύκολες και ευχάριστες απαντήσεις, ροτιμάει τη θρησκεία. Και αν η θρησκεία δυσκολεύεται να δώσει μία ευχάριστη για τα ώτα απάντηση για την παρούσα ζωή, το ίδιο εύκολα και αβασάνιστα πετάει το παραύθι πως ότι δεν διορθώνεται εδώ θα διορθωθεί στην "επόμενη ζωή" μόνο για τους πιστούς της, βέβαια. Η διδασκαλία αυτή των θρησκειών αποκλαέιται "παρμυθί¨α" λέξη που σημαίνει παρηγοριά και δεν απέχει πολύ από το "παραμύθι". Γι' αυτό θα υπάρχουν παντοτε περισσότεροι πιστοί απ' ότι άπιστοι.
Από την άλλη, η θρησκεία ως κοινωνικό φαινόμενο, αυτή τη φορά, προέκυψε ως ένα θαυμάσιο εργαλείο για τις εκάστοτε εξουσίες να ποδηγετήσουν τους ανθρώπους και τις κοινωνίες με όχημα αυτή την ψυχολογική τάση στην οποία αναφέρθηκα παραπάνω.Ο φόβος είναι, πάντοτε, σπουδάιο το πιο αλάνθαστο επιβολής εξουσίας. Το ιερατείο στηρίζεται στην επίκληση της ανώτερης δημιουργικής δύναμης, για να νομιμοποιήσει τις αυθαιρεσίες του, όπως άλλωστε και οι οσμικές εξουσίες που σφιχταγκαλιάζονται με τις θρησκευτικές, με κοινό ιδανικό τη δύναμη και την κονόμα. Αυτή η δεύτερη διάσταση της θρησκείας
απειλείται περισσότερο από την πρώτη (της προηγούμενης παραγράφου). Ακόμα και αν δεν μπορούν να απεμπολίσουν τον ψυχολογικό φόβο για το άγνωστο και την τάση για εύκολες και παρήγορες εξηγήσεις, οι άνθρωποι συνειδητοποιούν, τελικά, ότι το ιερατείο δεν είναι παρά ένας στυγνός καταπιεστικος μηχανισμός με ηθικό προσωπείο και αμοραλιστικές πρακτικές που στήθηκε για να τους εκμεταλεύεται και τους επέβαλε συγκεκριμένο διευθετημένο δόγμα και μία στείρα ηθική για να τους κρατάει μαντρωμένους στα στεγανά τους. Και αυτην την τάση αυτονόμησης του προσωπικού τρόπου θρησκεύειν του καθενός σπεύδει, βέβαια, το ιερατείο να το βαφτίσει αίρεση και μάλιστα την "πιο επικίνδυνη σημερινή αίρεση" η οποία καλείται "δογματικός αποχρωματισμός". Και η επιστήμη η οποία προτείνει ως τρόπο σκέψης και αναζήτησης της αλήθειας την μέθοδο, αποτελεί απειλή, τελικά, κυρίως, για την κοσμική αυτή διάσταση της θρησκείας και όχι την μεταφυσική της, όπως θα περέμενε κανείς.
Kαι για το γνήσιο της υπογραφής,
Μεθόδιος

Ανώνυμος είπε...

Διορθώνω κάποιες λέξεις: Στο τέλος της 2ης παραγράφου η λέξη εντός εισαγωγικών είναι "παραμυθία". Και οι εξουσίες βέβαια "κοσμικές" και όχι "οσμικές" (αρχή 2ης παραγράφου)

Λιπαρδόνιος είπε...

Μεθόδιε,χωρίς περισσότερα σχόλια,θα συμφωνήσω μαζί σου.Και να καταλάβω ότι δεν είσαι το ίδιο πρόσωπο με το πρόσωπο του πρώτου σχολίου πάνω στη θεματική αυτή,καθώς υπογράφει σε θηλυκό πρόσωπο η ανώνυμη φίλη μας...

Π είπε...

Θα μου επιτρέψετε να παρατηρήσω ότι ούτε φυσικά «το ανδρικό υγρό περιέχει έτοιμο τον άνθρωπο σε μικροσκοπικό μέγεθος», αλλά και ούτε «η ζωή προϋπάρχει και δημιουργείται μέσα στο γυναικείο σώμα». 50/50 είναι η διαδικασία: θυμηθείτε ή διαβάστε από τη βιολογία τα περί χρωμοσωμάτων.