Google

24 Σεπτεμβρίου 2013

Γιγάντωση χρυσής αυγής

Η Χρυσή Αυγή γιγαντώθηκε λένε από το κίνημα των αγανακτισμένων. Συμπληρώνω: 

α) Φταίνε οι Μάγιας. Αν είχαν επιβεβαιωθεί στην προφητεία τους για τις 22/12/2012, σήμερα η Χρυσή Αυγή δε θα υπήρχε. 

β) Φταίει το κίνημα της πατάτας. Όπλισε με φονικά όπλα (πατάται) τον καθένα μας. Διότι ναι μεν η πατάτα ( "Σολανόν το κονδυλόρριζον" κατά τον επιστημονικό της όρο) είναι μια τροφή πλούσια σε άμυλο και μεγάλης θρεπτικής αξίας, αν όμως βρεθεί στα χέρια λάθος ατόμων, μπορεί να μετατραπεί σε επικίνδυνο όπλο.

γ) Φταίνε οι γυμνιστές. Διότι έγινε φανερή η διαφορά μεγέθους μαύρης και άσπρης... Πότισε λοιπόν τους Έλληνες με μίσος (προερχόμενο από κόμπλεξ κατωτερότητας) κατά των μαύρων και εν γένει όλων των αλλοδαπών.

δ) Φταίνε οι διαφημιστές. "Χρυσή Ζύμη και πέτυχε" μας πλάσαραν ως σλόγκαν, το οποίο δρα στο υποσυνείδητό μας ύπουλα και μας οδηγεί συνειρμικά στο "Χρυσή Αυγή και πέτυχε. "

28 Απριλίου 2012

Υποψήφιος Βουλευτής

 Πριν 1,5 χρόνο έφυγε από την Ελλάδα, επειδή έληγε η αναβολή του στο στρατό. Έκτοτε διαμένει σε διάφορους προορισμούς ανά τον κόσμο (βλέπετε έχει χόμπι τα ταξίδια), αν και η κύρια βάση του είναι το Ηνωμένο Βασίλειο (σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες που διαθέτουμε έχει μισθώσει κατοικία στο Σέφιλντ, ενώ συχνά επισκέπτεται το Μάντσεστερ στο οποίο συναντάται με έτερο πρόσωπο-μουσικό- που μετείχε σε κύκλωμα υπεξαίρεσης το 2005) 
Θεωρείται ήδη λιποτάκτης και του έχει βεβαιωθεί πρόστιμο 6.000€ από την εφορία, λόγω της ανυποταξίας του αυτής. 
Στο απώτερο παρελθόν απασχόλησε το κοινό αίσθημα με υποθέσεις τοκογλυφίας με θύματα ανυποψίαστα μικρά παιδιά. Αν και στην κυριότητά του ανήκουν ακίνητα που τον εντάσσουν στους ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας, επί 10 χρόνια "αμελούσε" να υποβάλει δήλωση ΦΜΑΠ. 
Στις εκλογές του 2007  ήταν και πάλι υποψήφιος βουλευτής, όμως τελικά δεν εξελέγη. Μάλιστα, σε δημόσια τοποθέτησή του λίγο νωρίτερα, είχε πει για τις πυρκαγιές της Ηλείας : " Τί λε ρε φίλε; Επειδή εσύ αμέλησες να κάνεις ασφάλεια πυρός, θα στα πληρώσω εγώ τώρα; Για ασφαλιστικό οργανισμό το πέρασες το κράτος;"
Αύριο το απόγευμα μαθαίνουμε ότι επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος για ολιγοήμερη διαμονή μόνο και μόνο για να διεκδικήσει και πάλι την ψήφο μας. Εσύ θα τον ψηφίσεις;;;

26 Ιουλίου 2011

Μπρέιβικ : Ένας σύγχρονος Άγιος


Πριν λίγες ημέρες μία αποτρόπαια πράξη συγκλόνισε τη Νορβηγία, αλλά και όλη την Ευρώπη... Η δολοφονία πολλών αθώων (στην πλειοψηφία νέων) ανθρώπων από ένα και μόνο άτομο. Όλοι δηλώνουν απορημένοι, συγκλονισμένοι, σοκαρισμένοι... Και δικαίως!

Ωστόσο... ας σκεφτούμε το εξής: Πόσοι άγιοι της ορθόδοξης εκκλησίας ήταν οι Μπρέιβικ της εποχής τους; Πόσοι "θαυματοποιοί" που εμφανίζονται στον ύπνο αφελών και λατρεύονται με δόξες και τιμές στις εκκλησίες αγιοποιήθηκαν μόνο και μόνο επειδή "καθάρισαν" αθώο κοσμάκη στο όνομα της "κάθαρσης" της κοινωνίας; 
Αν θελήσουμε να δημιουργήσουμε μια λίστα ανθρωποκτόνων Αγίων, ο κατάλογος θα είναι ιδιαίτερα μακρύς... 

Όλοι λοιπόν εσείς που δηλώνετε συγκλονισμένοι με το θάνατο 74 αθώων, ξανασκεφτείτε το πριν προσκυνήσετε εικόνα του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου... Και απαντήστε του κατάλληλα αν σας "ενοχλήσει" στον ύπνο σας...

17 Μαρτίου 2009

Ο Δαρβίνος τον 21ο αιώνα!


Πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη συνεχίζουν να αρνούνται την εξελικτική θεωρία - παρ΄ ότι το 2009 έχει κηρυχθεί «έτος Δαρβίνου»- με τους Έλληνες να είναι ανάμεσα στους πρώτους αμφισβητίες.

«Η εγκύκλιος παιδεία των συμπολιτών μας έπασχε ανέκαθεν, και με δεδομένο την ελάχιστη βιολογία που διδάσκονται, σε συνδυασμό με την υπέρμετρη διδασκαλία των θρησκευτικών, θα μου προκαλούσε εντύπωση το αντίθετο- να ήμασταν δηλαδή έτοιμοι να αποκηρύξουμε τη δημιουργία της φύσης με τη βιβλική της έκδοση ή και με τη “μοντέρνα” λογική της, δηλαδή αυτή του νοήμονος σχεδιασμού», δήλωσε στα «ΝΕΑ» ο κ. Χρήστος Λούης, πρόεδρος του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Η επιστημονική κοινότητα έχει αποδεχθεί την ορθότητα και τη σημασία του Δαρβίνου στην κατανόηση του κόσμου, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ανακοίνωσε πως είναι συμβατή με τη χριστιανική πίστη και η Αγγλικανική του... ζήτησε συγγνώμη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει πάρει επισήμως θέση- και σύμφωνα με διεθνή έρευνα, που έγινε το 2006 για το περιοδικό «Νew Scientist», σχεδόν οι μισοί Έλληνες αμφισβητούν ακόμη τον Δαρβίνο.

Από τους ερωτηθέντες μόνο το 54% συμφωνεί με την εξελικτική θεωρία, ενώ 150 χρόνια μετά την πρώτη έκδοση της «Καταγωγής των Ειδών» ένα ποσοστό 29% υποστηρίζει ότι δεν είχε δίκιο και το υπόλοιπο 18% δηλώνει ότι δεν γνωρίζει. Χαρακτηριστικό είναι μάλιστα ότι από τις 19 χώρες όπου διεξήχθη η έρευνα, η Ελλάδα ξεπερνά σε επίπεδα αποδοχής της εξελικτικής θεωρίας μόνο τις ΗΠΑ- όπου είναι γνωστή η διαμάχη της εξέλιξης με τον «ευφυή σχεδιασμό», σύμφωνα με τον οποίο κάποια ανώτερη μορφή νοημοσύνης κινεί τα νήματα στο Σύμπαν- και τη γειτονική Τουρκία.

«Όλοι οι μαθητές που τέλειωσαν το σχολείο πριν από το 1999 και δεν φοιτούσαν στη Β΄ Δέσμη δεν διδάχθηκαν ποτέ τη θεωρία της εξέλιξης του ανθρώπου. Αλλά και μετά το 2000 κανένας μαθητής του λυκείου δεν διδάσκεται όχι μόνο την εξέλιξη του ανθρώπου αλλά γενικά την εξελικτική θεωρία», σύμφωνα με τη βιολόγο εκπαιδευτικό και διδάκτορα Πανεπιστημίου Αθηνών Λουκία Πρίνου.

Στο μεταξύ, στη γειτονική μας Τουρκία, το έγκριτο -κατά τ' άλλα- επιστημονικό περιοδικό του Ιδρύματος Επιστημονικών και Τεχνολογικών Ερευνών (TUBIKAT) «Έρευνα και Τεχνολογία» επρόκειτο να έχει στο τεύχος Μαρτίου εξώφυλλο τον Κάρολο Δαρβίνο και τίτλο «Ο Δαρβίνος είναι 200 ετών». Ωστόσο, το εν λόγω περιοδικό που -ας σημειωθεί- υπάρχει εδώ και 40 χρόνια στην Τουρκία, κυκλοφόρησε τελικά με πέντε μέρες καθυστέρηση, με εξώφυλλο τη γη που υπερθερμαίνεται, θέμα τις κλιματολογικές αλλαγές και... 16 σελίδες λιγότερες.
Η θεωρία του Δαρβίνου δεν άρεσε καθόλου στον συντηρητικό αντιπρόεδρο του ΤUΒΙΤΑΚ Ομέρ Τζεμπετζί, ο οποίος διορίστηκε πρόσφατα από το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ. Κάλεσε στο γραφείο του τη διευθύντρια σύνταξης του περιοδικού Τσιγντέμ Ατάκουμαν και της ζήτησε να αλλάξει αμέσως την ύλη και να εξαφανίσει ό,τι έχει σχέση με τον Δαρβίνο. Εκείνη αρνήθηκε και ο αντιπρόεδρος την απέλυσε. Στο περιοδικό άλλαξε όλη η ύλη, ασφαλώς και η πρώτη σελίδα. Νέο βασικό θέμα έγινε η κλιματολογική αλλαγή.

Στον 21ο αιώνα ένα είναι σίγουρο:Ο Αδάμ ζει και βασιλεύει...

16 Μαρτίου 2009

Όταν οι επώνυμοι γίνονται θύματα εκμετάλλευσης

(Δηλώνω "ΠΑΡΩΝ" μετά από πολύ καιρό)

Μπορεί η κ. Έφη Θώδη να θεωρείται μια γραφική μορφή από τους περισσότερους από εμάς. Ωστόσο, είναι αλήθεια πως πρόκειται για ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο με ένα "α" κοινό , με προβολή από τα ΜΜΕ και σίγουρα με κάποια οικονομική άνεση...

Φαίνεται, λοιπόν, πως τη...βραδύνοια της τραγουδίστριας κάποιοι θέλουν να την εκμεταλλευτούν. Όπως καταγγέλουν οι συγγενείς της τραγουδίστριας, άτομα της εκκλησίας έχουν βάλει στο μάτι την περιουσία της. Ο αδερφός της Γιώργος Θώδης θεωρεί πως ορισμένοι βρήκαν στο πρόσωπο της αδερφής του την κότα με τα χρυσά αυγά. Συγκεκριμένα, παλαιοημερολογίτης ιερωμένος από τη Σαλαμίνα, γνωστός από το παρελθόν για τελετές εξορκισμού, έχει πείσει την Έφη Θώδη ότι ο Θεός τής έχει δώσει ιδιαίτερες ικανότητες και ότι μπορεί να κάνει θαύματα, εποφθαλμιώντας φυσικά την μεγάλη περιουσία της τραγουδίστριας, την οποία απέκτησε από τις εμφανίσεις της στα πανηγύρια και τα νυχτερινά κέντρα όλα αυτά τα χρόνια . Η Χρυσούλα Θώδη, μητέρα της τραγουδίστριας πριν λίγες ημέρες με δάκρυα στα μάτια παρακαλούσε τους δημοσιογράφους να βοηθήσουν την κόρη της,που "δεν είναι καλά" κι "έχει τρελλαθεί"...
Η ίδια Έφη Θώδη έχει κόψει κάθε επικοινωνία με του δικούς της, πιστεύει ότι τη ζηλεύουν και θέλουν μόνο τα χρήματά της.Δεν παρέλειψε επίσης να δηλώσει, ότι θεράπευσε τη γυναίκα του τραγουδιστή Στέλιου Περπινιάδη που έπασχε από καρκίνο και οι γιατροί της είχαν δώσει μόλις 6 μήνες ζωής!

Εκκλησιαστικοί κύκλοι λοιπόν , επιτήδειοι που εκμεταλλεύονται μία χαμηλή διανοητική αντίληψη ορισμένων "στόχων" συνεχίζουν να δρουν, να πλουτίζουν και να μην ενοχλούνται από κανέναν. Και μέχρι σήμερα, η εκκλησιαστική-μοναστική περιουσία παραμένει αφορολόγητη, επενδύεται σε εμπορικές πράξεις, καταλήγει σε λίγους, εκλεκτούς και περιούσιους... Οι οποίοι συν τοις άλλοις χαίρουν της εκτίμησης και της λατρείας του δύσμοιρου πιστού λαού...

Για ποιο λόγο ένας επιχειρηματίας σήμερα να συστήσει μια offshore εταιρεία; Ας φτιάξει ένα μοναστήρι... Εξίσου ευνοϊκοί όροι,(αφορολόγητες εμπορικές δραστηριότητες) ακόμη περισσότερα έσοδα(βλέπε: "παγκάρι" ) και βέβαια εντός Ελλάδος!

29 Ιουνίου 2008

Ένα ωραίο βιβλικό κόμικ

Μια θεόπνευστη ιστοριούλα στην εγκεκριμένη μας Βίβλο. Την παραθέτω,όπως την παρουσιάζει στο βιβλίο του "Το θέατρο της Σωτηρίας" ο Μιχάλης Καλόπουλος.Θα διασκεδάσετε σίγουρα!

Ο Τωβίτ και ο ερωτύλος δαίμων Ασμοδαίος

Στην εγκεκριμένη απ’ την ιερά σύνοδο της Ελλάδος Βίβλο και στο βιβλίο του Τωβίτ, ενός Ιουδαίου της διασποράς, διαβάζουμε την εξής παράξενη, αλλά εντελώς "θεόπνευστη" ιστορία: Ένας Εβραίος ονόματι Ραγουήλ, ζούσε στην πόλη Ραγούς της Μηδίας και είχε μια κόρη που την έλεγαν Σάρα. Την άτυχη αυτή κόρη, έλεγαν πως: «την αγαπούσε ένας δαίμονας που έβλαπτε μόνο εκείνους που (ερωτικά) την πλησίαζαν» Τωβίτ 6.15.

Η δύστυχη κόρη: «είχε παντρευτεί εφτά άνδρες, αλλά ο Ασμοδαίος (όπως λεγόταν) το πονηρό δαιμόνιο, σκότωσε και τους εφτά που πλάγιασαν μαζί της». Οι δικοί της, εξαιρετικά στενοχωρημένοι, στην αρχή χωρίς να γνωρίζουν την ύπαρξη του δαίμονα, κατηγορούσαν την κόρη για το τραγικό τέλος των ανδρών της, λέγοντας: «Δεν καταλαβαίνεις ότι πνίγεις τους άνδρες σου». Τωβίτ 3.7-9. Η κοπέλα πικραμένη, πήρε την απόφαση να πεθάνει. Μέχρι που στην ζωή της εμφανίστηκε ένας ακόμα υποψήφιος γαμπρός, αυτή τη φορά, ο συγγενής της Τωβίας, ο γιός του Τωβίτ.

Ο Τωβίας ήταν Εβραίος απ’ την Γαλιλαία, που είχε έρθει στα μέρη τους, από την μακρινή Νινευή της Ασσυρίας, όπου ζούσε με τον πατέρα του Τωβίτ από τότε που ο Ασσύριος Σεναχηρείμ, τους είχε φέρει αιχμάλωτους από την Σαμάρεια της Παλαιστίνης. Είχε κάνει όλο αυτό το ταξίδι, για να ζητήσει κατ’ εντολή του πατέρα του, κάποιο παλιό χρέος, απ’ τον πατέρα της δαιμονο-παθούς κόρης. Στην διάρκεια όμως του ταξιδιού, βρέθηκε και συνταξίδεψε μαζί του, ένας παράξενος συνοδοιπόρος, ο Αζαρίας, που όμως, χωρίς ο Τωβίας, ο ήρωας μας να το γνωρίζει, επρόκειτο για τον ενσαρκωθέντα... αρχάγγελο Ραφαήλ!

Ο αρχάγγελος λοιπόν Ραφαήλ, ως άνθρωπος, με τ’ όνομα Αζαρίας, είχε αποστολή του να βοηθήσει τον νεαρό Τωβία, στην επικείμενη μάχη του με τον ερωτομανή δαίμονα. Έτσι, όταν κάποτε έφτασαν στον ποταμό Τίγρη της Μεσοποταμίας: «κατέβηκε ο Τωβίας στην όχθη να πλένει τα πόδια του, τότε ένα μεγάλο ψάρι πήδηξε και θέλησε να τον καταπιεί.(!) Ο άγγελος (Ραφαήλ ή Αζαρίας) του είπε: πιάσ’ το. Ο νεαρός (Τωβίας) έπιασε το ψάρι και το έβγαλε στην ξηρά. Τότε ο άγγελος του είπε: Άνοιξε το ψάρι και βγάλε του την καρδιά, το συκώτι και την χολή και φύλαξέ τα καλά. Ο Τωβίας έκανε όπως του είπε ο άγγελος, μετά έψησαν το (υπόλοιπο) ψάρι και το έφαγαν». Τωβίτ 6.5.

Μυστήριο παραμένει το πώς , ο ήρωας μας κατάφερε να βγάλει εντελώς μόνος του έξω από το νερό, ένα τόσο μεγάλο ψάρι, που ήταν ικανό να τον καταπιεί! Αλλά, και το πώς κατάφεραν να φάνε μόνοι τους ένα τόσο μεγάλο ψάρι! Βέβαια, αν θυμηθούμε, ότι τρεις άγγελοι έφαγαν ένα ολόκληρο μοσχάρι, όταν επισκέφθηκαν τον Αβραάμ, (Γεν.18.8) συμπεραίνουμε πως όταν οι άγγελοι πεζοπορούν, νοιώθουν ακόρεστη πείνα!

«Αργότερα καθ’ οδόν, ρώτησε ο Τωβίας τον άγγελο: αδελφέ μου Αζαρία, τί τα θέλουμε (γιατί φυλάξαμε) την καρδιά, το συκώτι και την χολή του ψαριού; Εκείνος του απάντησε: (ακολουθεί βιβλική συνταγή εξορκισμού!). Εάν κάποιον άνθρωπο ή γυναίκα (προσοχή... ο γελοίος διαχωρισμός δεν είναι δικός μου! Ο΄: τον ενοχλεί ένας δαίμονας ή πνεύμα πονηρό (ποιά άραγε η διαφορά;) πρέπει κάποιος να κάψει (Ο΄ να καπνίσει, να λιβανίσει) μπροστά του, την καρδιά και το συκώτι (του ψαριού!) και ο δαίμονας δεν θα τον ξαναενοχλήσει ποτέ πιά. Η δε χολή χρειάζεται στους ανθρώπους που έχουν λευκώματα (ιπποκρατικά γλαύκωση) στα μάτια, αν τα αλείψει μ’ αυτήν θα θεραπευτεί». Τωβίτ 6.6-9.

Στην συνέχειά της, η αφήγηση μας δείχνει, πως με τους θεόπνευστους ψαρο-καπνισμούς του αγγέλου Ραφαήλ, η κοπέλα πράγματι απαλλάχθηκε απ’ τον ερωτύλο δαίμονα και έγινε τελικά γυναίκα του Τωβία: «Και ότε ηθέλησαν (οι νεόνυμφοι Σάρα και Τωβίας) να κοιμηθούν, έλαβε ο Τωβίας το ήπαρ και την καρδίαν του ιχθύος εκ του βαλαντίου και έθεσεν αυτά επί του θυμιάματος και η οσμή του ιχθύος εκώλυσεν (εμπόδισε) το δαιμόνιο». Αποτέλεσμα; «Απέδρασεν (το δαιμόνιο) εις τα μέρη της άνω Αιγύπτου (...ξέρουν και που πήγε!) και βαδίσας (...!) ο Ραφαήλ συνεπόδισε αυτό εκεί και επέδεσε αυτό παραχρήμα» Τωβίτ(S) 8.1-3... Προσέξτε... πολύ ορθά ο Ραφαήλ, δεν πέταξε, αλλά βάδισε μέχρι την Αίγυπτο, επειδή ήταν ενσαρκωμένος (στον άνθρωπο Αζαρία) δεν του επιτρεπόταν να πετάξει!

Εντυπωσιακό, επιτέλους... μια δαιμονολογία με αξιόλογη δράση!

Όπως καταλαβαίνετε, θα διασκεδάσουμε αρκετά γιατί ο συγκεκριμένος βιβλικός συγγραφέας, δεν ενδιαφέρεται καθόλου να διατηρήσει κάποιο μέτρο στις δαιμονολογίες του! Έτσι το δαιμόνιο Ασμοδαίος, αν και ουράνιας καταγωγής, όχι μόνο διαθέτει ακόρεστη ανθρώπινη σεξουαλικότητα, αλλά ξορκίζεται με ψαρο-καπνισμούς λες και πρόκειται για ενοχλητικό έντομο!

Μάλιστα, το εξορκισμένο πνεύμα, ανικανοποίητο σεξουαλικά, δεν επιστρέφει ντροπιασμένο κάπου στο άθλιο ουράνιο κρησφύγετό του... για να τελειώνει γρήγορα και το βιβλικό ηλιθιογράφημα... αλλά ο ανεκδιήγητος βιβλικός αυτός συγγραφέας, μετά τον ψαρο-καπνο-ξορκισμό, προσθέτει με ύφος ειδικού, διάφορες σπιρτόζικες λεπτομέρειες, για την συμπεριφορά του δαίμονα!

Ο γυναικάς λοιπόν δαίμονας Ασμοδαίος! Ο ερωτοχτυπημένος αυτός δαίμονας, είχε ένα συντριπτικό πλεονέκτημα απέναντι στους άνδρες αντεραστές του... αυτός ερωτευμένος, αέρινος και διεισδυτικός, βρισκόταν μονίμως θρονιασμένος μέσα στο αντικείμενο του πόθου του, μέσα στο σώμα της αγαπημένης Σάρας... σαν το σκουλήκι μεσ’ το μήλο!

Το μόνο που μπορούσε να τον ξετρυπώσει από την τρισευτυχισμένη αυτή κατάσταση, ήταν αυτή η καταραμένη η ανυπόφορη ψαροκαπνίλα! Όταν τον λιβάνισαν με ψαρίλα αυτή λέει πρώτα τον έκανε να... "κολλάει" (ο επιστημονικός όρος είναι… ψαροκαπνιστική δυσκαμψία... πρόκειται για συνηθισμένη αντίδραση δαιμόνων, σε εξαιρετικά δυσάρεστες οσμές!)... Όμως ένας δαίμονας, δεν το βάζει εύκολα κάτω, έτσι παρά το "κόλλημά" του, δίνει μιά... και εκτινάσσεται λέει με ένα δαιμονισμένο άλμα, από την Συρία που βρισκόταν, κάπου στην Άνω Αίγυπτο, δηλαδή τουλάχιστον... 1800 χιλιόμετρα μακριά!

Δυστυχώς όμως, για τον φιλήδονο, σαλταδόρο Ασμοδαίο, τη σκηνή παρακολουθούσε ο ταχύτερος δαιμονοκυνηγός του ουρανού, ο αρχάγγελος Ραφαήλ! Αυτός για να μην προδώσει την κρυφή ιδιότητά του, συγκρατήθηκε και δεν πέταξε, αλλά «βαδίσας» όρμησε ξωπίσω του! Βέβαια σαν άγγελος που ήταν, βάδιζε... κάπως γρήγορα... ας πούμε κάτι σαν... τον υπηρέτη του Μινχάουζεν! Ο λαγοπόδαρος λοιπόν Αζαρίας, οσφραινόμενος σαν λαγωνικό στον αέρα, την ψαροκαπνίλα που άφησε πίσω του ο κακός συνάδελφός του, εντόπισε γρήγορα τον γυναικά Ασμοδαίο, κάπου στην Άνω Αίγυπτο.

Ο αδιόρθωτος χαδιάρης δαίμονας κι εκεί λέει γλυκοκοιτούσε μελαψές Βεδουίνες, που έσκυβαν να βγάλουν νερό από κάποιο πηγάδι σε μια όαση της Άνω Αιγύπτου! Έπεσε λοιπόν πάνω του... και μετά από σύντομη πάλη, μέσα σ’ ένα σύννεφο σκόνης που μόνο άγγελοι μπορούσαν να παρακολουθήσουν, τον "έδεσε" χειροπόδαρα! Η κερκίδα των ασπροφορεμένων αγγέλων, ξέσπασε σε ζητωκραυγές και χειροκροτήματα, (κατά πως λέει αλλού και η Βίβλος: «πάντες οι άγγελοι του θεού αλάλαζαν από χαρά» (Ιώβ 38.7) ενώ οι μαυροντυμένοι αντίπαλοί τους, ξέσπασαν σε βρισιές και αναθεματισμούς! Κάποιοι μάλιστα απ’ αυτούς έδειξαν τον κακό χαρακτήρα τους κάνοντας και... άσεμνες χειρονομίες

Δυστυχώς οι διασκεδαστικές αυτές βιβλικές λεπτομέρειες τελειώνουν κάπου εδώ κι έτσι απ’ το θεόπνευστο αυτό βιβλικό κώμιξ, δεν θα μάθουμε ποτέ... αν ο Ραφαήλ άφησε δεμένο στην Αίγυπτο τον Ασμοδαίο, κάτω από κάποια χουρμαδιά, αν τον έκλεισε σε ειδικό ουράνιο δεσμωτήριο (με άσεμνες φωτογραφίες γυναικών στους τοίχους για να παρηγορείται!), ή αν τον μετέφερε ξανά πίσω στην Συρία, για να υποφέρει, βλέποντας ανήμπορος και δεμένος την αγαπημένη του Σάρα, να απολαμβάνει ανενόχλητη πια τις γήινες χαρές του γάμου της, με τον νεαρό Τωβία, που τον νίκησε με ένα απλό θυμιατήρι, γεμάτο από τα ξεραμένα σπλάχνα του δαιμονο-διωκτικού ψαριού!

Ναι, το σατιρίζουμε λίγο παραπάνω, για να αντέξουμε το απελπιστικά χαμηλό επίπεδο της θρησκευτικής παράνοιας και να τονίσουμε καλύτερα το καταγέλαστο του πράγματος, αν και δεν αμφιβάλλω καθόλου πως το κείμενο αυτό και από μόνο του, είναι εξαιρετικά γελοίο!

Ακόμα και σε όσους έκαναν συνήθειά τους, να δέχονται αδιαμαρτύ­ρητα τις θεολογικές ασυναρτησίες, έντονη απορία προκαλούν, απλές ερωτήσεις όπως: που ήταν ο τόσο πετυχημένος δαιμονοκυνηγός, ο αεικίνητος άγγελος Ραφαήλ, όταν οι πρώτοι σεξομανείς δαίμονες: «οι γιοι του θεού είδαν τις θυγατέρες των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίες (σεξουαλικά θελκτικές!) και έλαβαν εξ αυτών για γυναίκες όσες διάλεξαν»; Γέν.6.2.

Γιατί οι εξίσου αθώες εκείνες γυναίκες, απλά θύματα της διεστραμμένης ερωτικής διάθεσης «των υιών του θεού», πλήρωσαν τον αφύσικο έρωτα των αγγέλων, με την ζωή τους στον κατακλυσμό... ενώ στο βιβλίο του Τωβίτ, η Σάρα απαλλάσσεται από κάθε παρόμοια μομφή, αν και για χάρη της ο ερωτευμένος μαζί της δαίμονας Ασμοδαίος, σκότωσε ήδη εφτά αθώα παλικάρια;

Αλήθεια, πώς έμαθε τελικά ο Τωβίτ, ο Εβραίος συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου, ότι ο καπνιστός δαίμονας μόλις "ξεκόλλησε", απ’ την Σάρα, κατέφυγε στην Άνω Αίγυπτο; Του αφηγήθηκε όλες αυτές τις λεπτομέρειες το βράδυ γύρω απ’ την φωτιά, ο εκδικητής δαιμόνων, ο άγγελος Ραφαήλ; Τελικά, είναι αυτό βιβλίο θεού, ή μήπως έχουμε χαθεί στις ασυναρτησίες κάποιων γελοίων αναγνωσμάτων, αρχαίας θεολογικό-σεξουαλικής ψυχαγωγίας!

Δυστυχώς όμως, η κατάσταση είναι σοβαρή και δεν θα βγάλουμε άκρη μόνο με χαλαρή σάτιρα. Γι’ αυτό με κουράγιο και προσοχή στη λεπτομέρεια, πρέπει να επανέλθουμε στην κριτική αναμόχλευση του θεολογικού αυτού βούρκου.

Δυστυχώς πρέπει να παραδεχθούμε, πως όταν τα πλέον ηλίθια ψέματα, είναι γραμμένα στη Βίβλο, αποκτούν αυτόματα ένα αδιαπραγμάτευτο φωτοστέφανο. Όμως και μόνο η απλή ύπαρξη του βιβλίου του Τωβίτ στην εγκεκριμένη από τον θεό Βίβλο, (παρακαλώ να το διαβάσετε και να γελάσετε ή να κλάψετε με θαρραλέα αποδοχή της άγνοιας που μέχρι χτες ονομάζαμε πίστη) έπρεπε να αναγκάσει τους αξιοπρεπείς ανθρώπους των τελευταίων τουλάχιστον αιώνων, να προσέξουν καλύτερα την Ιουδαιο-χριστιανική Βίβλο. Και επιτέλους, αφού δεν έγινε ούτε τους τελευταίους αιώνες, ας το κάνουμε εμείς σήμερα!

Δεν είναι λοιπόν φανερό, ότι και μόνο απ’ το βιβλίο του Τωβίτ, προ­κύπτει ατόφιος ολόκληρος ο κόσμος της τυπικής μαγείας; Δεν αποδέχεται εδώ η ίδια η Βίβλος, την ουσία της χειρότερης δεισιδαιμονίας, παρουσιάζοντας ανθρώπους να δέχονται επίθεση (και μάλιστα σεξουαλική) από τους δαίμονες; Δεν παραδέχεται ως λειτουργικούς, γελοίους μηχανισμούς κατάμαυρης μαγείας και εξορκισμών, με παράξενα υλικά (εδώ καπνιστό γουλιανό!) που λύνουν ανθρώπους και δένουν δαίμονες;

Με την βιβλική αυτή ιστορία δεν νομιμοποιείται ο κάθε οπαδός της Βίβλου να πιστεύει, ότι υπάρχουν δαίμονες που μπορούν με το παραπάνω να ερωτευτούν γυναίκες, αλλά και να σκοτώσουν αθώους αντεραστές από σεξουαλική ζήλια; Αυτές δεν είναι και οι βασικές θέσεις της καθεαυτού μαγείας; Δεν είναι όλα αυτά στο κέντρο της αρχαίας παγκόσμιας δεισιδαιμονο-μαγείας; Δεν αποτελούν όλα αυτά, τα χειρότερα όρια θρησκευτικής πλάνης;

Γελοία καταγωγή πρέπει να έχει και η ιδέα του καπνιστού δαίμονα!

Αλήθεια αναρωτηθήκατε έστω και μια στιγμή, γιατί καπνίζουν τον δαίμονα οι δαιμονολόγοι της Βίβλου; Η απάντηση είναι απλή, διότι στην εποχή τους, ο υποκαπνισμός ήταν πράγματι μια εντυπωσιακή μέθοδος επίτευξης λυτρωτικών και θηρευτικών αποτελεσμάτων: «το κάπνισμα χρησιμοποιείται σε ειδικές κυνηγετικές περιστάσεις, προς εξαναγκασμό εξόδου από τα κοιλώματα δένδρων βράχων ή υπόγειας κρύπτης των θηραμάτων. Το κάπνισμα αυτό προκαλείται δια της καύσεως ξηρών χόρτων και θείου»... Επίσης: «το κάπνισμα ή υποκαπνισμός των φυτών καταπολεμούσε τα παράσιτα. Στην ανθο­κομία ο υποκαπνισμός ήταν συχνότατος. Καίγοντας δηλητηριώδη σκευάσματα τα βλαβερά παράσιτα έπεφταν νεκρά ασφυκτιώντας» ... Να λοιπόν γιατί «το κάπνισμα με δυσώδεις ουσίες, ήταν συνηθισμένο μαγικό μέσον εκδίωξης δαιμόνων και θεραπείας ασθενειών των καθυστερημένων λαών».

Η απίθανη αυτή ιστορία, με κάθε σοβαρότητα έχει και συνέχεια! Όταν επέστρεψε τελικά στο πατρικό του ο Τωβίας, έτριψε με την χολή του ψαριού τα μάτια, του επί οκταετία τυφλού πατέρα του από «λεύκωμα» (γλαύκωμα) «και ενεφύσησεν εις τους οφθαλμούς αυτού και επέβαλεν το φάρμακο έπ’ αυτόν και απέδωκεν (ιατρεύθη)». Τωβίτ(S) 8.1-3. «Και επέχρισε την χολήν επί τους οφθαλμούς αυτού και διέτριψεν αυτούς και ελεπίσθη(σαν) απ’ αυτού τα λευκώματα». Τωβίτ 11.12.

Τότε ο Αζαρίας ο άγγελος, τους κάλεσε ιδιαιτέρως και τους αποκαλύφθηκε: «εγώ είμαι ο Ραφαήλ εις εκ των επτά αγγέλων, που ενώπιον του θεού παρουσιάζονται. Τότε ταράχθηκαν και προσκύνησαν (ο άγγελος συνέχισε δικαιολογούμενος για τον ρόλο του Αζαρία) όλο τον καιρό που ήμουν μαζί σας, δεν έτρωγα τίποτα, ούτε έπινα, αλλά εσείς με βλέπατε (να τρώω και να πίνω!) σαν σε όραμα. Τώρα λοιπόν γράψτε πάντα ταύτα τα συμβάντα και ευχαριστήστε τον θεό, γιατί εγώ, ιδού αναβαίνω προς τον αποστείλαντά με, και ανέβη (ανελήφθη)». Τωβίτ 12.15-20. Μήπως σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;

Η στιγμή του αποχαιρετισμού πρέπει να ήταν εξαιρετικά συγκινητική!

Ο ήρωάς μας ο Τωβίτ, δακρυσμένος κουνούσε το χέρι του στον ευεργέτη του άγγελο καθώς αυτός... ανέπτυσσε ταχύτητα διαφυγής απ’ την γήινη βαρύτητα. Όμως... τα φίδια της ανησυχίας άρχισαν ήδη να τον ζώνουν. Ξέχασε βλέπετε να ρωτήσει τον καλό αυτόν άγγελο, αν υπάρχει περίπτωση να ξαναεπιστρέψει ο βρωμο-γυναικάς ο Ασμοδαίος! Αναρωτιόταν ήδη, μήπως έπρεπε να κρατήσει λίγο ψαρόνεφρο, για να κάψει στα μούτρα του λιγούρη δαίμονα, έτσι και επανεμφανιστεί γλυκοκοιτώντας ξανά την γυναίκα του, που άλλωστε... ήταν και παλιό του αίσθημα!

Καθώς έβλεπε τον άγγελο να ανεβαίνει στον ουρανό, αισθάνθηκε απελπιστικά μόνος. Τί θα κάνει αν ο Ασμοδαίος εμφανιστεί αργότερα, ορεξάτος και ξαναμμένος, ορεγόμενος τις κόρες του ή αργότερα τις νύφες του; Μαύρες σκέψεις του κατέστρεφαν την ευτυχία, καθώς συνειδητοποιούσε ότι δεν έκανε αρκετές ερωτήσεις για το μέλλον! Τί θα καπνίσει στο θυμιατό του, τώρα που δεν έχει άλλα απ’ τα θαυματουργά σπλάχνα ψαριού; Μήπως πρέπει να πεταχτεί εγκαίρως μέχρι τον ποταμό Τίγρη, να ψαρέψει κανέναν θαυματουργό γουλιανό, για να έχει καλού κακού λίγο ψαρόνεφρο στην άκρη.. αχρείαστο να είναι; Μήπως πρέπει να διδάξει την δαιμονοδιωκτική αυτήν μέθοδο και σε άλλους;

Ερωτήσεις, που δεν σκέφτηκε να υποβάλει εγκαίρως, του κατέστρεφαν την χαρά του αποχωρισμού! Αχ, πόσο ποιοτικότερη θα ήταν η ζωή μας, αν οι άγγελοι δεν ήταν υποχρεωμένοι να επιστρέφουν τόσο γρήγορα στους ουρανούς;

Αλήθεια, μόνο τα σπλάχνα ψαριού ξορκίζουν δαίμονες, ή μήπως κι άλλες δύσοσμες ουσίες, ξορκίζουν (θεραπεύουν) κι άλλες μορφές δαιμονισμένων; Άραγε μόνο ο Ραφαήλ δένει δαίμονες, ή κι άλλοι άγγελοι τα καταφέρνουν εξίσου καλά; Άραγε μόνο ο Ασμοδαίος κυνηγάει γυναίκες ή υπάρχουν κι άλλοι ηδονοβλεψίες δαίμονες; Μήπως θα ήταν σκόπιμο, να καπνίζουμε προληπτικά λίγα σπλάχνα ψαριού, για να αποτρέπουμε τον κάθε σεξουαλικά ξεσηκωμένο "Ασμοδαίο" να πλησιάσει αόρατος καθώς είναι, απαρατήρητος τα κορίτσια μας;!

Μήπως ένα άρωμα... από ψαρόσουπα γουλιανού, είναι αποτελεσματι­κή προστασία για τα κορίτσια μας; Τί συμβαίνει με τ’ αγόρια μας; Μή­πως υπάρχουν και γι αυτά ανάλογοι ερωτομανείς δαίμονες; Και τί ψάρι πρέπει να βρούμε γι’ αυτούς; Μήπως υπάρχουν γυναικόσχημοι δαίμονες που ειδικεύονται στους μοναχικούς οδοιπόρους; Στους ασθενείς; Στους ηλικιωμένους; Πόσες απ’ τις υπόλοιπες ταλαιπωρίες της ψυχής και του σώματός μας, οφείλονται άραγε σε δαίμονες... μήπως όλες; Μήπως;

Αν οι παραπάνω ερωτήσεις σας φαίνονται υπερβολικές, τότε δεν έχετε παρά να κάνε κάτι, που δεν κάνατε ποτέ σας... να διαβάσετε επιτέλους τις περιπέτειες του Τωβίτ στην δική σας Βίβλο! Και επιτέλους ρωτήστε κάποιον πνευματικό της εμπιστοσύνης σας: ισχύουν οι δαιμονο-ηλιθιότητες αυτού του βιβλίου, ή μήπως καταργήθηκαν; Αν καταργήθηκαν, τότε γιατί εξακολουθεί αυτό το δαιμονο-μαγικό βιβλίο (του Τωβίτ) να βρίσκεται μέσα στην Βίβλο;

Ποιος αμφιβάλει λοιπόν, ότι τέτοια αναγνώσματα, όπως ο βιβλικός Τωβίτ, αργά αλλά σταθερά, συντηρούσαν για αιώνες το ψιλοβρόχι της δεισιδαιμονίας, αρχικά στα μυαλά των φιλεύσεβων Ιουδαίων και αργότερα, μέσα απ’ τον Ιουδαιο-χριστιανισμό προκάλεσαν την μαύρη δαιμονο-καταιγίδα του μεσαίωνα;

Κάποιοι θα πουν ότι όλα αυτά ανήκουν στην Παλαιά Διαθήκη και δεν τα υιοθέτησε ο Χριστιανισμός. Δεν είναι καθόλου έτσι και θα το δούμε στην συνέχεια. Επί του παρόντος, δείτε τι λένε για τις δαιμονολογίες του Τωβίτ δυο απ’ τους μεγαλύτερους πατέρες της εκκλησίας.

Χωρίς τον παραμικρό υπαινιγμό απόρριψης του Τωβίτ και του δαίμονα Ασμοδαίου, ο Ιωάννης Χρυσόστομος γράφει: «Τωβίτ καλείται το βιβλίο, επειδή την περί αυτού ιστορία (όχι παραμύθι) περιέχει. Στα Εκβάτανα δε υπήρχε η θυγατέρα του Ραγουήλ ονόματι Σάρα. Ταύτην ουκ επέτρεπεν γαμηθήναι ο δαίμων Ασμοδαίος και επτά (παλικάρια) λαβόντες αυτήν απέκτηνε»... Και τελειώνοντας την περίληψη του βιβλίου παραδέχεται: «Το ήπαρ και η καρδιά (του ιχθύος) θυμιώμενα θα διώξουν τον δαίμονα. Η δε χολή θα καθαρίσει τα λευκώματα». Τα ίδια ακριβώς επαναλαμβάνει και ο επονομαζόμενος "Μέγας" Αθανάσιος ο θεολόγος, αυτός που συνέταξε το περιεχόμενο της Κυριακής λειτουργίας και στο «κατά Ελλήνων» βιβλίο του κατέκρινε τις δεισιδαιμονίες... των Ελλήνων!

Μάλιστα, ο Ιωάννης Χρυσόστομος, ξεπέρασε κατά πολύ τον οποιονδήποτε βιβλικό Τωβίτ, αφού συνέταξε δικούς του εξορκισμούς δαιμόνων, που μέχρι σήμερα αποτελούν το επίσημο κείμενο εξορκισμών της εκκλησίας! Αναφερόμενος δε στην περίπτωση του Τωβίτ επιβεβαιώνει ότι: «τον Τωβίτ ομματώσας και το φως αυτού χαρισάμενος»! Παραδέχεται λοιπόν άμεσα ως αληθινή, όχι μόνο την ύπαρξη του σεξουαλικού δαίμονα Ασμοδαίου, αλλά και την θεραπεία της οφθαλμικής πάθησης (λεύκωμα) με την επάλειψη εντοσθίων ψαριού!

Αλήθεια πότε έζησε ο Τωβίτ ο συγγραφέας αυτού του παράξενου βιβλίου; Στο ίδιο το βιβλίο διαβάζουμε: «εγώ ο Τωβίτ οδηγήθηκα αιχμάλωτος στην Νινευή την εποχή του Ενεμερσσάρου (Σαλμανάσαρου Ε΄ 762-722 π.Χ.) ο οποίος με διόρισε προμηθευτή του (ότι κι αυτός σχετίζεται με τα τρόφιμα και την βασιλική κουζίνα, δεν πρέπει να θεωρηθεί... παρά καθαρή σύμπτωση). Όταν πέθανε ο Ενεμερσσάρος τον διαδέχθηκε ο Σενναχηρίμ (704-681)». Τωβίτ 1.10-15.

Κατά την εσωτερική μαρτυρία του βιβλίου λοιπόν, ο συγγραφέας έζησε τον έβδομο αιώνα π.Χ. Κατά τους ειδικούς, που συνεκτιμούν το συγγραφικό ύφος, τους εξελληνισμένους όρους και το γενικώτερο εκφραστικό ύφος, το βιβλίο είναι ξαναγραμμένο πολύ αργότερα: «Το βιβλίο (του Τωβίτ) εγράφη πρωτοτύπως εβραϊστί ή αραμαϊστί, δια να δείξει πως ο θεός επιτρέπει μεν τις δοκιμασίες των ευσεβών ανθρώπων, δεν εγκαταλείπει όμως αυτούς, αλλά και εν τη παρούση ζωή ανταμείβει την αρετή αυτών... Πότε ακριβώς και υπό τίνος εγράφη, δεν δύναται τις να είπει, ειμή μόνο ότι τούτο εγράφη (το ορθότερο είναι ξαναγράφτηκε) από τις αρχές του Γ΄ μέχρι το τέλος του Β΄ προ Χριστού αιώνος» Άρα η αντιγραφή του τοποθετείται τουλάχιστον από το 300 π.Χ. και εντεύθεν.

Βέβαια οι ευφυέστατοι διαχειριστές των "ιερών" αυτών κειμένων, για να απαλλαγούν από τα ενοχλητικά φορτία φανερής μαγείας, που ενίοτε περιείχαν, εφηύραν τον όρο «δευτεροκανονικά» (!) και: «μόνο αναγιγνωσκόμενα στους κατηχουμένους».Δεν γνωρίζω αν μ’ αυτό το εφεύρημα, κατάφεραν να αποτρέψουν τις ερωτήσεις, ή ο φόβος και η άγνοια που βασίλευε ανάμεσα στους πιστούς των περασμένων αιώνων, ήταν αρκετά να εξασφαλίσουν την αδιατάρακτη παρουσία τέτοιων κειμένων στον βιβλικό κώδικα! Γνωρίζω μόνο, ότι σήμερα που η υποτυπώδης κριτική σκέψη και οι βασικές ελευθερίες έκφρασης επανεδραιώνονται, θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον έως διασκεδαστικό, αν κάποιος προσπαθούσε να μας εξηγήσει, τί θα πει... δευτεροκανονική θεοπνευστία!

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, η συμμετοχή του καθαρά δαιμονολογικού βιβλίου Τωβίτ, στον κανόνα της Π. Διαθήκης δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Η ύπαρξη του βιβλίου Τωβίτ στον κανόνα της Βίβλου, μας αποκαλύπτει κάτι σημαντικό. Υπήρχε μια χονδροειδής δαιμονολογική και μαγο-θεραπευτική πτυχή του Ιουδαϊσμού, που για κάποιους λόγους αφαιρέθηκε ή επικαλύφθηκε προσεκτικά στα υπόλοιπα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης.

Γνωρίζοντας ότι ο Ιησούς στην Καινή Διαθήκη εκβάλλει ασταμάτητα δαίμονες, ο συσχετισμός της συμπεριφοράς του με το βιβλίο του Τωβίτ είναι αναπόφευκτος! Το απολύτως δαιμονολογικό, κείμενο του «Τωβίτ», θέτει λοιπόν μια σειρά από σημαντικές ερωτήσεις σε όποιον θέλει να εξετάσει την δαιμονοδιωκτική συμπεριφορά του Ιησού.

Η κεντρική μας ερώτηση είναι: Γιατί εκβάλλει δαίμονες ο Ιησούς;

Είναι με κάποιον ιδιαίτερο τρόπο ο συνεχιστής του δαιμονοδιωκτικού πνεύματος του Τωβίτ; Ενώ ο Ιησούς εκβάλλει συνεχώς δαίμονες, γιατί στην υπόλοιπη Παλαιά Διαθήκη, εκτός από την περίπτωση του Τωβίτ και ελάχιστων ακόμα εξαιρέσεων, μια τέτοια δαιμονοδιωκτική πρακτική σχεδόν απουσιάζει από τους παλαιοδιαθηκικούς θεραπευτές; Υπήρξε άραγε, στους προχριστιανικούς χρόνους, μια ξαφνική στροφή της ιουδαϊκής θεολογίας προς την δαιμονοδιωκτική θεραπευτική... ή μήπως όλες αυτές οι δαιμονολογικές περιγραφές αν και ελάχιστες σε ολόκληρη την Π. Διαθήκη, μαρτυρούν μια επιμελώς κρυμμένη πλευρά της βιβλικής δαιμονολογίας;

Μια προσεκτικότερη ματιά στα αρχεία αυτής της βιβλικής θρησκείας, θα μας βοηθήσει να διαμορφώσουμε άποψη, για το ενδεχόμενο μιας άλλης εντελώς διαφορετικής προέλευσης του δαιμονο-θεραπευτικού Χριστιανισμού και να ανακαλύψουμε μια νέα βάση αξιολόγησης των λόγων και των έργων του ανθρώπου, που ενσάρκωσε με τόση επιτυχία τον κεντρικό ήρωα της Καινής Διαθήκης.


Το θέατρο της Σωτηρίας, Μ.Καλόπουλος (σελ.218 επ.)

11 Ιουνίου 2008

Απαγόρευση γάμου σε παραπληγικούς


Συνέβη στην Ιταλία πριν λίγες ημέρες και στις 8 Ιουνίου το δημοσίευσε η ισπανική εφημερίδα El Mundo, όπου το βρήκα και το αναπαράγω.Δεν ξέρω αν αναφέρθηκε καθόλου στην Ελλάδα.

Ο επίσκοπος της επαρχίας Viterbo αρνήθηκε να παντρέψει ένα ζευγάρι νέων με την αιτιολογία ότι ο γαμπρός ήταν παραπληγικός, κάτι που θέτει σε αμφισβήτηση την αναπαραγωγική του ικανότητα. Εξάλλου, η Rota Romana(το θρησκευτικό δικαστήριο ας πούμε) μπορεί να κυρύξει άκυρο ένα γάμο εάν η νύφη δε...διακορευθεί την πρώτη νύχτα του γάμου!

Έτσι,με τον εκκλησιαστικό κανόνα στο χέρι (σου λέει,παραπληγικός είναι,άρα ανίκανος για έρωτα) ο επίσκοπος Lorenzo Chirinelli δε δέχθηκε να παντρέψει έναν 25χρονο νέο,που μόλις δυο μήνες νωρίτερα,εξ'αιτίας τροχαίου ατυχήματος, καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι...Η απόφαση αυτή του ιερέα γέννησε σκληρές αντιπαραθέσεις στην Ιταλία,φέρνοντας ακόμη μια φορά στην επιφάνεια το χάσμα ανάμεσα σε εκκλησία και κοινωνία.( η πρώτη αδυνατεί να ακολουθήσει τη δεύτερη)

Το ζευγάρι είχε μακρόχρονη σχέση και το ατύχημα του νεαρού, που τον άφησε παράλυτο από τη μέση και κάτω, δε στάθηκε αιτία να αλλάξουν τα σχέδιά τους,καθώς είχαν πάρει καιρό πριν την απόφαση να παντρευτούν.Έτσι απευθύνθηκαν στον τοπικό ιερέα,αλλά αντί συγχαρητηρίων εισέπραξαν επιφυλακτικότητα και καχυποψία.Μάλιστα,ο ιερέας απαίτησε μία υπέυθυνη δήλωση ότι καταλάβαιναν τους κινδύνους και τις δυσκολίες που θα είχαν να αντιμετωπίσουν.Το ζευγάρι δεν το δέχθηκε με ιδιαίτερη ευχαρίστηση,αλλά προκειμένου να παντρευτεί,έβαλαν αμφότεροι την υπογραφή τους ότι κατανοούν τις αντιξοότητες που θα προκύψουν,αλλά μπορούν να τις ξεπεράσουν.Ο τοπικός ιερέας της Tuscia ταχυδρόμησε τις υπεύθυνες δηλώσεις τους στον ανώτερό του, τον επίσκοπο του Βιτέρμπο.Ο τελευταίος δεν είχε καμία αμφιβολία!Αποφάνθηκε ότι ο γάμος δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί,καθώς ο νεαρός δε θα είχε αναπαραγωγική ικανότητα.
Οι δύο νέοι παντρεύτηκαν τελικά το περασμένο Σάββατο στη Ρώμη με πολιτικό γάμο.

Οι πρακτικές αυτές της εκκλησίας,της κάθε εκκλησίας, οπουδήποτε στον κόσμο είναι βέβαιο ότι την αποξενώνουν ακόμη περισσότερο από την κοινωνία.
Διότι αντίστοιχα ακραία παραδείγματα σίγουρα μπορούμε να βρούμε και στη χώρα μας...Και μάλιστα πάρα πολλά!